De laatste dagen bij Hohepa zorgboerderij zitten er op. Ik weet nu al dat ik over een aantal maanden terug ga komen. Er is nog zoveel meer te leren. Het lijkt me leuk om ook nog een paar dagen mee te lopen op de kaasmakerij en mij wat meer te verdiepen in de ouderenzorg op de boerderij. Er wonen behoorlijk wat ouderen. Zij werken niet mee op de boerderij omdat zij daar lichamelijk niet goed genoeg voor zijn.
Op de boerderij worden allerlei producten gemaakt en verkocht. Ook in het centrum van Napier (de nabijgelegen stad) is een winkel waar producten worden verkocht. Het is bijzonder om te zien dat de kaas (vintage) die er wordt gemaakt een gouden award heeft gewonnen. Het is een van de hoogste onderscheidingen die een kaas in Nieuw-Zeeland kan krijgen. Men is er hier van overtuigd dat dit komt door de biologisch dynamische landbouw.
Om de groei van het gras en de gewassen te stimuleren wordt er elk jaar een mix van warm water met kristalpoeder gemaakt en over het land verstuift. Afgelopen week hebben wij dat gedaan. Dat hield in dat we met zonsopkomst moesten opstaan om het water met het poeder te mixen, een uur lang. Het licht dat door de waterdruppels naar de planten komt zorgt ervoor dat de gewassen sneller rijpen. Of het echt werkt dat weet ik niet, maar het is bijzonder om mee te maken en te zien hoe men hier om gaat met de natuur. En ach ja, het zal in ieder geval geen schade toebrengen.
Ik heb een hele leuke tijd gehad op de boerderij. Het afscheid voelde niet als een goodbye maar als een “tot snel”. Het blijft mij verbazen hoe snel je mensen goed leert kennen en hoe ze na een paar weken of zelfs dagen als goede vrienden voor je zijn. Het zijn sweet goodbyes met een knuffel en een traan. Vooral Stevie was ontdaan van het afscheid. In een onbewaakt moment is hij in mijn auto gaan zitten en wilde er niet meer uitkomen. Wat een schat en wat heb ik gelachen. Sweet goodbyes.
Comments