Country girl

Deze week ben ik begonnen met het echte werk op een echte boerderij. Echt in de zin van dat dit een boerderij is waar geld mee wordt verdiend. Een commercieel bedrijf. De boerderij van Erik en Angie dient meer als een hobby en een levensstijl. Zij verkopen geen producten en verdienen dus geen geld met hun activiteiten.

De Tymana farm in het uiterste noorden van Nieuw-Zeeland is een melkboerderij van 140 hectare oppervlakte en 240 melkkoeien. Dit is voor Nieuw-Zeelandse begrippen een middelgrote boerderij. De boerderij wordt gerund door Stuart en Melisa, met ondersteuning van vrijwilligers/WWOOF-ers zoals ik.

Het is interessant om het verschil te zien tussen beide boerderijen. Het werken op de melkboerderij is zwaar en een stuk professioneler. Koeien drijven gebeurd op de moderne manier met een quad, het melken met een melkmachine en de kalveren worden zelfs via een apparaat gevoerd.

Stuart en Melisa nemen mij overal mee naartoe. Gister gingen we naar een naburige boerderij om even ‘hallo’ te zeggen. We kwamen terug met twee jonge nieuwe stieren die twee jaar op de boerderij zullen blijven. In ruil daarvoor kan de buurman stenen uit de steengroeve op de boerderij van Stuart en Melisa halen. De stenen worden gebruikt ter verbetering van de wegen op zijn boerderij.

Deze onderhandelingen met de buren gaan vaak met gesloten beurzen. Het verloopt soepel en snel omdat iedereen elkaar wat gunt in deze hechte gemeenschap. Ik heb ze vertelt van het Nederlandse spreekwoord ‘beter een goede buur, dan een verre vriend’. We kwamen tot de conclusie dat dat hier absoluut waar is en dat men in Nederland daar nog wel eens wat van kan leren.

Het werk is leuk en uitdagend en rijdend op een quad om de koeien van het ene naar het andere weiland te drijven voel ik me echt een country girl.