Autumn leaves

Na een jaar lente (2x) en zomer (2x) is de herfst gekomen. Een ander seizoen met andere kleuren en geuren. Het is mooi om de verstilling in de natuur te zien. De bomen verkleuren langzaam en de bladeren dwarrelen rond. Een weemoedig, maar onontkoombaar beeld. Het zorgt ervoor dat ik stil sta bij de vergankelijkheid van het leven. Het leven dat zomaar kan veranderen. Soms verwacht, soms onverwacht, maar altijd een realisatie moment. De herfst is zo’n overgang. Het einde van de zomer, maar ook het begin van iets nieuws.

Sprookjesbos

Afgelopen week heb ik een prachtige wandeling gemaakt door Arthurs Pass, de Bealey Spur Track. Eerst door het bos en daarna prachtige uitzichten op de vallei. De vallende bladeren, de kleurrijke paddenstoelen en de voelbare vergankelijkheid. Het zonnetje hangt laag en de natuur komt tot rust. Er lijkt zich een hele nieuwe wereld te ontwikkelen, eentje met kabouters en elfjes. Het voelt alsof ik door een sprookjesbos loop.

Geluksmomentjes

Helaas wordt met het vallen van de herfst het weer ook wat minder. Kouder en natter, maar als dan na een paar dagen regen, het zonnetje doorbreekt en je nog door het vochtige bos loopt, dan kan je toch niet anders dan gelukkig zijn? Gelukkig met de seizoenen, gelukkig met de vergankelijkheid en gelukkig in het hier en nu. De mogelijkheid hebben om stil te staan bij veranderingen en daarvan te genieten, dat is pas echt geluk.

Eindig

Mijn tijd in Nieuw-Zeeland is ook eindig. Over vijf weken ben ik alweer terug in Nederland. Wat gaat de tijd toch snel maar wat ben ik gelukkig dat ik deze periode heb mogen meemaken. Dat ik heb kunnen kiezen om mijn baan op te zeggen en de wereld in te trekken. Dat ik heb mogen leren op al die geweldige plekken waar ik ben geweest én dat ik nu nog vijf weken mag genieten. Alles is eindig, alles gaat voorbij, maar daarmee worden ook weer nieuwe mogelijkheden geschapen. Ik ben ontzettend benieuwd wat de komende tijd mij zal brengen.